فولکلور و حاجی حسین ختلانی

فولکلور آینۀ روزگار است و هر حادثۀ نیک و بد بدون میل و خواهش ما در آن تجسم می یابد. از گذشته میان فولکلور، یعنی همان ادبیات شفاهی، با ادبیات خطی دادوستد و ارتباط متقابل وجود داشته است و هردوی آن ها مکمل یکدیگر بوده اند؛ به طوری که ضرب المثل ها و ایجادیات شفاهی مردمی در شکل گیری ادبیات خطی عاملی مهمی محسوب می شده است. حاجی حسین ختلانی ازجمله ادیبان و شاعرانی بوده که اثر های فولکلور را در اشعار خویش ماهرانه به کار بسته است. او همیشه هم راز و هم نفس مردم بود و از صحبت های گوینده و راویان بهره ور می شد و چنین محفل هایی بود که او را به الهام می آورد. نگارنده در این مقاله ضمن آوردن مصداق هایی از اشعار حاجی حسین درمورد ارتباط بین فولکلور و ادبیات خطی به این نتیجه رسیده که این موضوع از دامنه وسیعی برخوردار است وجمع بندی خود را ذیل سه مورد بدین شرح بیان کرده است: 1. دادوستد ایجادیات شفاهی و ادبیات خطی از قدیم الایام جریان داشته و در شکل و نمود های مختلف صورت گرفته است؛ 2. تقلید و تتبع از اثر یکدیگر بین شاعران قدیم و معاصر همچون یک روند ادبی معمول بوده است؛ 3. تأثیر متقابل اثرهای مردمی و ادبیات خطی باعث پیدایش، رشد و ترقی اثرهای نو و تازه شده است.